Het registratienummer van de VML is BELp4n3hs2gan2ae
Elk modelluchtvaarttoestel moet naast het gebruikelijke registratienummer (OO-Vx-xxxx) dit registratienummer op of in het model plaatsen. Het nummer moet leesbaar zijn en gemakkelijk te vinden zijn als het in het toestel werd geplaatst.
EBR68 Tongeren zal actief zijn op :
Zaterdag xxxx vanaf 10u tot 19u.
Zondag xxxxx vanaf 10u tot 19u.
Zie LINK voor verder informatie
De wereldkampioenschappen F3D Pylon Racing, de allersnelste categorie van het modelvliegen, zullen plaats vinden in Muncie (USA) van 8 tot 14 Juli. Hierin zal Team Lentjes, de Europese kampioen van 2021, deelnemen en proberen hun droom te verwezenlijken. Wereldkampioen worden! Om zich hiervoor volledig klaar te stomen namen ze dit jaar deel aan twee Europese kampioenschappen, waarin ze telkens zilver behaalde.
Team Lentjes (vader Wim en zoon Bram) zijn al hun hele leven actief bezig met Pylon Racing. Na de vele successen uit het verleden zoals bijvoorbeeld een 4de plaats op het WK in 2019 willen ze dit jaar alles op alles zetten om 1 x wereldkampioen te worden. Uit alle trainingsvluchten met bijbehorende data-analyses van de afgelopen jaren, wisten ze dat het vrijwel onmogelijk zou zijn om met de huidige setup wereldkampioen te worden. Na vele analyses, brainstorming en denkwerk hebben we vastgesteld dat de propeller nog verbeterd kon worden. Daarom hebben wij afgelopen winter een nieuw project gestart.
De zelfontworpen nieuwe propeller
Uit de grote hoeveelheid data die we de afgelopen jaren hebben verzameld, kennen we de karakteristieken van al onze beschikbare propellers. Sommige propellers zorgen ervoor dat het vliegtuig erg goed versnelt terwijl andere propellers net voor een hoge topsnelheid zorgen. Samen met Robbert van den Bosch (wereldkampioen 2009) zijn we gestart met het ontwerpen van een propeller in SolidWorks (3D CAD tekenprogramma). We hebben gekozen om speciale superkritische profielen richting de tip te gebruiken en dit in combinatie met een naar achter gebogen voorlijst om het kritisch mach getal te reduceren. Ook is er veel aandacht besteed aan het spoedverloop, breedte van het propellerblad, procentuele dikte, etc. Uiteindelijk is van deze ontworpen propeller een mal in SolidWorks getekend en daarna CNC gefreesd uit een aluminium blok. Na veel experimenteren met diverse soorten carbon, epoxy, vulling en temperaturen zijn we erin geslaagd via vacuümtechniek, onze eerste zelfgemaakte propellers te fabriceren.
De eerste testen werden uitgevoerd en de resultaten waren zeer belovend. Aangezien deze propeller beter rendeert op een lager toerental moesten we onze motor-resonantiepijp combinatie aanpassen, om zo op zoek te gaan naar het topvermogen. Uit de verzamelde data zien we dat deze nieuwe ontwikkelde propeller het vliegtuig beter laat versnellen en een hogere topsnelheid bereikt van zeker 10km/h. In theorie zou dit betekenen dat we gemiddeld 1,5 seconde sneller kunnen vliegen.
International Pisa Grand Prix (23-24 april)
Het eerste EK van dit jaar vond plaats in de Italiaanse stad, Pisa. De trainingsvluchten op vrijdag verliepen tussen de regenbuien door redelijk goed.
De gemiddelde snelheid in deze vochtige omstandigheden lagen relatief vrij hoog, namelijk 325 km/h. Op zaterdag vlogen we gemiddeld rond de 58,5 seconden. Toch waren we niet helemaal tevreden aangezien geen enkele vlucht perfect verliep. De kleine foutjes zorgde ervoor dat we de nieuwe propeller niet optimaal konden gebruiken. We vertrokken éémaal te laat, Bram maakte een stuurfoutje en er werd een pylon cut gejureerd (+10%). Zaterdagavond strandde we op een 2de plaats, achter de bloedsnelle Italiaan Carlo Perella (Europees kampioen 2011-2013) en voor de Tsjech Tomas Andrlik (3de WK 2015). Door het slechte weer werd de wedstrijd op zondag gecanceld en werden we bekroond met de 2de plaats op het eerste EK van 2022.
Swedish Fast Track Challenge (6-8 mei)
Precies twee weken later zakte we af naar de stad Pålsboda, gelegen ten westen van Stockholm voor het 2de EK van dit seizoen. Op vrijdag werden zoals gewoonlijk de eerste oefenvluchten gevlogen. Het was droog weer, niet te warm en een hoge luchtdruk, optimaal voor onze motoren. Weer zagen we goede resultaten met onze nieuwe propeller en zo waren we optimaal voorbereid voor deze wedstrijd.
De eerste wedstrijdvlucht op zaterdag liep volledig mis. Bij het opstijgen raakte de propeller het gras, de motor viel stil en Bram moest noodgedwongen een buitenlanding maken. Bij het ophalen van het vliegtuig bleek dat Bram in een lager gelegen beek was geland. De besturing en datalogger was volledig nat geworden en dus konden we met dit toestel niet meer vliegen. De tweede, derde en vierde vlucht verliepen goed met gemiddelde tijden rond van 58 seconden. Door de constant veranderende weersomstandigheden was het erg lastig om een goede naaldafstelling te vinden. Zo stond de motor in de vijfde vlucht te scherp en na enkele rondes viel deze door oververhitting stil. Ook hier, net zoals in de eerste vlucht, werd een straftijd van 200 seconden genoteerd en we eindigde achteraan in het klassement. Op zondag zouden drie vluchten gevlogen worden en ons doel was om in de top 6 te eindigen om zo alsnog in de halve finales te geraken.
Op zondag, tijdens de drie vluchten werden er geen risico’s genomen en vlogen we safe rond de 59 seconden. Op die manier strandde we in de top 6. Eindelijk het moment om onze nieuwe propeller te testen in de halve finale. Dit lukte, want Bram vloog een nieuw persoonlijk record van 56.44 seconden! De Zweden Emil Broberg (2de WK 2015 en 2019) en Thomas Eriksson (3de WK 2017), vlogen wereldtijden rond de 55 seconden. Zo mochten we als 3de naar de finale en zagen we uit de data-analyse dat er nog een klein beetje marge was om korter rond de pylonen te vliegen en onze tijd te verscherpen.
De finale brak aan en we wisten dat er nu risico’s mochten genomen worden om beide supersnelle Zweden te verslaan. Onze motor liep als een kogel! Uit het niets draaide deze 400 toeren meer dan normaal en behaalde het vliegtuig een gemiddelde snelheid van 343km/h (snelste ooit gemeten in onze database). Bram vloog perfect in het spoor van Emil en wist hem bij te houden, een hele kunst! Na de 10 rondes verscheen er op het scorebord een tijd van 54,90 seconden voor Team Lentjes, een nieuw persoonlijk en Belgisch record!
Dit is 0,37 seconden sneller dan het wereldrecord gevlogen door de Amerikaan Randy Bridge in 2019 op het WK. Zo een record kan enkel en alleen opnieuw verbroken worden tijdens een WK. Vader en zoon waren in extase, desondanks Emil de finale had gewonnen met een wereldtijd van 54,55 seconden. Deze finale werd ook vastgelegd door de GoPro camera op Bram zijn helm, zie onderstaand filmpje:
We kijken heel positief terug naar de afgelopen twee EK’s. We weten nu dat in diverse weersomstandigheden onze eigen zelfontworpen propeller veel potentieel heeft. Met deze nieuwe ervaringen en propeller gaan we ons uiterste best doen om deze zomer zeker 1 x in ons leven wereldkampioen te worden!
Nadat tijdens de zomer een handvol leden hun eerste stappen waagden met jet-aangedreven modellen werd het al snel duidelijk dat zoiets best onder begeleiding gebeurt van ervaren jet-vliegers. Eentje ervan had recent onze club vervoegd, anderen kwamen er een paar weekends bij om onze leden te helpen in het verwerven van de nodige technische kennis en toch wel specifieke vliegwijze. Die piloten maken deel uit van een uitgebreidere groep (komende uit verschillende steden in de Benelux) die vliegdemonstraties brengen op allerlei fly-inns en shows. Daardoor kennen ze elkaar wel maar stammen in feite uit verschillende clubs. Door kennis te maken met ons vliegveld (en gastvrijheid?) opperde iemand het idee om hun seizoenstreffen gezamenlijk te laten doorgaan tijdens een gewoon vliegweekend op de Tongerse TMV. Ons bestuur ging ermee akkoord en bereidde zelfs ondanks zo laat in het seizoen de kampeerweide voor, geen overbodige luxe daar uiteindelijk vrijdagnamiddag reeds een vijftiental caravans hun plekje innamen voor het weekend.
Zaterdag ontdekten we wat die piloten allemaal in petto hadden: een rijk assortiment aan indrukwekkende grotere modellen die professioneel (voor)gevlogen werden. Dit belette niet dat onze eigen clubleden ook konden vliegen zodat op een zeker moment 28 toestellen op het veld stonden (en effectief gevlogen hebben). Zonder programma, lijsten, dirigent of prioriteiten lukte het uitstekend om jets, helicopters, gesleepte zwevers, EDF’s, F3A props, paramotor en dergelijke achtereenvolgens, of na samenspraak samen, ons luchtruim te delen. Behalve een frisse ochtendstart was het weer uitzonderlijk zonder wolken onder de 700m (EBR68 werd geactiveerd zodat de jets ook verticaal hun gang konden gaan) en met een matige crosswind tijdens het ganse weekend. Op de dronebeelden van Bert op zaterdag kan je ook zien dat wij nogmaals de solide verplaatsbare pilot-boxes opgesteld hadden. Dit laat niet alleen toe om een vlieg- en veiligheidslijn te visualiseren maar beschermt ook enigszins de piloten indien zo’n grote kist tijdens opstijgen of landen zou uitbreken, nu alleen nog het gros van de piloten ervan overtuigen om daarin plaats te nemen als ze vliegen.
Zondag was er traditioneel wat minder eigen volk maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de komst van een vijftal Waalse jet-piloten die demonstreerden dat de Belgen zeker niet moesten onderdoen voor de Nederlanders. Elegante grote schaal-turboprops alterneerden met zeer grote jets met soms gestuurde nozzles waardoor alle aanwezigen zonder stress (was geen show) continu elkaar kritisch bewonderden en er regelmatig spontaan applaus klonk na alweer een geslaagde vlucht. Ook vermeldenswaardig is dat ondanks de grootte en power van deze toestellen, ze in doorsnee minder (storend?) geluid produceerden dan wat de eigen clubleden soms de lucht in durven sturen. Nadat op zondag alle toestellen het veld verlaten hadden konden we alleen maar vaststellen dat alles zo ordelijk en veilig verlopen was dat er niemand zelfs enige herstelling hoefde uit te voeren, zeldzaam na zo een een intens weekend vliegen. Iedereen was zo enthousiast over het weekend dat er reeds plannen gesmeed werden door zowel bestuur als bezoekers om in 2022 een informele jet-meet op de agenda te voorzien.
Dit jaar vinden in de hoogste categorie van het modelvliegen op het vlak van racen (F3D Pylon Racing) drie grote Europese kampioenschappen plaats in Tsjechië, Duitsland en Frankrijk. Het eerste EK vond plaats tijdens het weekend van 14-15 Augustus in Mělník waarin Team Lentjes al de eerste plaats behaalde, zie vorig verslag. De tweede wedstrijd in het weekend van 28-29 Augustus in Rothenburg en het laatste EK vond plaats tijdens 11-12 September in Tours. Na een zéér spannende strijd tegen de beste piloten van Europa werd deze gewonnen door de Tongenaar Bram Lentjes.
Team Lentjes (vader Wim en zoon Bram als piloot) zijn al 8 jaar actief in de allerhoogste klasse van het RC Pylon Racing, F3D. Van de vele successen die ze al hebben geboekt in de afgelopen jaren, zoals een 4de plaats op het WK 2019 in Australië is deze Europese titel de kers op de taart. De EK’s van 2021 waren een uitstekende voorbereiding om in 2022 een worp te doen naar het wereldkampioenschap. Dit WK zal plaatsvinden in Muncie, Amerika tijdens de maand juli.
Toen we op vrijdagochtend de buienradar aanzette, zagen we al direct wat voor een dag het zou zijn. Regen, regen en nog eens regen. Dit is enerzijds niet prettig om in te vliegen, maar ook heel erg slecht voor de motoren en de zender. Tevens wordt de volledige aerodynamica van de vleugel verstoord door de regendruppels die tijdens het vliegen erop terecht komen. Er werd op deze dag weinig getraind, maar als de regen even wat minder was stormden we toch naar buiten om te oefenen. In deze vochtige omstandigheden reageren de motoren toch anders en zijn veel kritischer. Hierdoor moesten we de compressieverhouding van de motoren aanpassen om toch de betrouwbaarheid te garanderen. Na wat trainingsvluchten gemaakt te hebben, kregen we het voor elkaar om twee motoren klaar te stomen die wel redelijk goed presteerden. De trainingsvluchten lagen rond de 61 seconden, wat we verwacht hadden in deze moeilijke omstandigheden.
Omdat de weersvoorspellingen voor zondag erg somber waren, werden er op zaterdag zo veel mogelijk vluchten gevlogen. Nog steeds waren de weersomstandigheden op zaterdag erg kritisch, vooral de hoge vochtigheidsgraad in de lucht zorgde ervoor dat de motorafstelling bij veel piloten niet optimaal presteerde. Zo kregen enkele piloten de motor niet gestart in de 1ste minuut of viel deze stil tijdens de vlucht, wat resulteert in een straftijd van 200 seconden. Onze aanpassingen aan de motor op vrijdag waren van groot belang aangezien we alle vluchten konden voltooien. Onze gemiddelde tijd lag rond de 59 seconden, niet slecht in deze omstandigheden. Tijdens Bram zijn laatste vlucht op zaterdag werd er voor hem een pylon cut gejureerd, waar hij zijn twijfels over had. Dit resulteerde in een tijd van 66 seconden. Desondanks deze pylon cut strandde we zaterdagavond bovenaan het klassement. Er moest nog één goede vlucht gevlogen worden op zondag om de overwinning in de wacht te slepen. Door deze pylon cut kon Bram zich geen slechte tijd meer veroorloven aangezien hij dan geen podiumplaats meer zou kunnen bemachtigen.
Tijdens het proefdraaien op zondagochtend wou onze beste motor, waar we de afgelopen 5 vluchten mee gevlogen hadden, niet in resonantie met de pijp komen. Dit betekent dat de motor niet ten volle start en het dus onmogelijk is om een vlucht te maken. We waren erg verwonderd en begonnen behoorlijk wat stress te krijgen omdat dit nooit voorkomt met onze prop/motor/pijp afstelling. Moesten we de motorafstelling van deze motor aanpassen of toch de andere motor nemen? Uit voorzorg besloten we toch de andere motor te nemen, maar het bleef een groot risico omdat we niet exact wisten hoe we deze moesten afstellen op de grond. Het moment van de vlucht brak aan! De spanning steeg en dit was voor Bram een van de moeilijkste vluchten uit zijn hele leven. De motor stond te rijk en verliest dan vermogen, er mocht geen pylon cut gevlogen worden en de motor mocht zeker niet stilvallen. Na de 10 rondes te voltooien stond er een magere tijd van 61.24 seconden op het scorebord. Dit zorgde ervoor dat de vlucht met pylon cut wegviel en we de eerste plaats behaalden op het EK in Rothenburg!
Tijdens de trainingsvluchten was het duidelijk zichtbaar dat de Fransen en Italianen behoorlijk snel vlogen. Jammer genoeg kampten wij met behoorlijk wat technische problemen. Tijdens de eerste trainingsvlucht brak de piston van onze beste motor in twee en het carter van de reservemotor voor dit vliegtuig was reeds gebroken na één vlucht. Op het einde van de dag hadden we uiteindelijk twee motoren die wel redelijk op niveau presteerden. We waren klaar voor de wedstrijd, maar de concurrentie was enorm groot.
Op zaterdag werd er door Team Lentjes een magere tijd van 60.56 seconden op het scorebord neergezet. Uit de data analyse stelden we vast dat we te diep achter Pylon 1 vlogen. Onze focus lag dus tijdens de tweede vlucht om korter rond deze pylon te bochten, niet eenvoudig aangezien deze 180 meter van ons verwijdert staat. Dit lukte in de eerste rondes, maar na de 6de ronde viel de motor stil en dus kregen we een straftijd van 200 seconden. De gloeiplug was helemaal verbrijzeld en gedetoneerd, maar we snapten helemaal niet waarom. Uit voorzorg namen we toch maar de andere motor, waarvan de naaldafstelling toch kritischer was. Inderdaad, dit zorgde ervoor dat in de 3de vlucht van de dag de motor te rijk stond en we een magere 61.64 seconden vlogen. De vlucht nadien draaide Wim de naald op de grond meer dicht en dus liep de motor veel krachtiger. Een mooie tijd van 58.76 seconden verscheen op het scorebord en we wisten dat er nog meer potentieel in zat om nog snellere tijden te vliegen.
De concurrentie ging bloedsnel! De Italianen en Fransen behaalden tijdens hun vluchten wel tijden van rond de 57 a 58 seconden. Team Lentjes strandde zaterdagavond op een 6de plaats en het doel was om op de zondag tweemaal een tijd rond de 58 seconden te vliegen om zo toch nog een plaats in de halve finale te bemachtigen. Als dit zou lukken wisten we uit de data analyse dat er het potentieel in zat om een tijd rond de 56 seconden te vliegen in de (halve-)finale.
De zondagochtend was het nog erg vochtig buiten en dan presteren de motoren een stuk minder. Dit probleem ondervond iedereen, want niemand behaalde de snelle tijden van de dag ervoor. Ook wij presteerden zéér ondermaats, een tijd van 61,36 seconden werd gevlogen door Bram. Om in deze halve finale te komen moesten we bij de top 9 terechtkomen. Het volstond om gewoon de 10 rondes op ons tempo uit te vliegen, zonder één pylon te missen.
In deze spannende laatste vlucht startte Bram de motor, Wim regelde de naaldafstelling en alles verliep volgens plan. 5 seconden voor het lanceren van het vliegtuig werd ineens de motor onregelbaar op de naald. We vertrokken te laat en de motor stond veel te rijk. Het vliegtuig vloog enorm traag (200 km/h, normaal 325 km/h) en de motor kreunde van de pijn. Als laatste hoop probeerde Bram met een hand verder te vliegen en met de andere hand de on board glow bij te regelen op de zender. Tevergeefs, de motor viel stil en zo werd Team Lentjes helemaal naar achter gekatapulteerd in de eindrangschikking. Het was over en out voor Team Lentjes op dit laatste EK, maar wat was er nu precies gebeurd in deze laatste vlucht? Door de enorme trillingen van de motor, was er een 1mm ring tussen de motor en resonantiepijp gebroken. Dit kleine stukje vloog in de resonantiepijp en blokkeerde de uitlaat. Hierdoor wordt de motor onregelbaar en de resonantiepijp kan dan zijn hete uitlaatgassen niet kwijt. Zo raakt de motor volledig oververhit en valt dan stil. Deze oververhitting was duidelijk zichtbaar na de vlucht aangezien er een gat in de piston was gebrand. Dit is de allereerste keer in 8 jaar tijd dat we dit meemaakte en zo iets komt zelden voor.
Dit laatste EK van 2021 in F3D illustreert perfect hoe ontzettend moeilijk het is om altijd op niveau te blijven presteren in deze tak van het modelvliegen. Toch mogen we enorm fier zijn op onszelf omdat we op rij alle 7 voorgaande Europese/Internationale wedstrijden hebben gewonnen: Modena 2019, Pålsboda 2019, Blatná 2019, Olomouc 2020, Holstein 2021, Mělník 2021 en Rothenburg 2021. Omdat we beide EK’s in Mělník en Rothenburg al hadden gewonnen, werden we in Tours uitgeroepen en bekroond als Europees Kampioen 2021 in F3D Pylon Racing met de Euro Cup. Dit is een enorme wisselbeker die sinds 1991 elk jaar wordt uitgereikt en waarvoor er ieder jaar hard wordt gestreden.
Deze titel is een cumulatie van 8 jaar enorm hard trainen, testen, uitproberen en data analyseren. Graag zouden we de modelvliegclubs TMV en PMF willen bedanken, maar ook de BML en VML voor alle steun tijdens de afgelopen jaren.
